02.06.2021

Czas czytania: 5 min.

Obchodzimy kolejny raz od wielu już lat czas RIESLINGA.

Celowo napisałem czas, bo o ile pamiętam, kiedyś to był dzień, później weekend, tydzień, a teraz tygodnie. No i w sumie nic dziwnego… Riesling to jedna z najbardziej rozpoznawalnych odmian białych winorośli. Mimo, że uprawiany jedynie na około 48 tysiącach hektarów, co daje mu miejsce w drugiej dziesiątce białych szczepów, to znalazł się wielkiej trójce szczepów białych obok Chardonnay i Sauvignon Blanc.

Blisko 40% jego światowej produkcji przypada na Niemcy, gdzie Riesling jest najczęściej uprawianym szczepem z udziałem ponad 20% w całości produkcji wina.
Inne jego cenne lokalizacje to Alzacja, Austria, Czechy, Australia, Nowa Zelandia, Kanada czy Stany Zjednoczone. Już z tego zestawienia widać, że Riesling preferuje chłodne regiony i lokalizacje, stąd też jego spora popularność w polskich winnicach.

Jest szczepem wykorzystywanym do produkcji win o wszystkich poziomach wytrawności, a także win musujących. Od dawna przypuszczano, że pochodzi od dzikich odmian winorośli znad Renu, co potwierdziły, przynajmniej częściowo, niedawno przeprowadzone badania DNA. Wykazały one, że jednym ze źródeł powstania Rieslinga jest Gouais Blanc, odmiana obecnie rzadko spotykana, jednak w czasie średniowiecza uprawiana na szeroką skalę tak w Niemczech jak i we Francji. Drugim źródłem jest krzyżówka Traminera właśnie z dziką odmianą winorośli. Nad Renem też i w Alzacji, od XV wieku, pojawiają się pierwsze wzmianki o RIESLINGU we współczesnej pisowni. Wprawdzie istnieją też inne teorie jego pochodzenia, jak austriacka, mówiąca o tym, że pochodzi on z Wachau , gdzie płynie potok RITZLING i rośnie określana w ten sam sposób niewielka winnica. Jednak brak jest jakichkolwiek dowodów na poparcie tych tez.

Jest odmianą winorośli, która w znakomity sposób potrafi oddać charakter terroir, na którym wzrasta. W szczególny sposób nadaje się do uprawy na glebie łupkowej i glinie z domieszką piasku. A otrzymaniu wysokiej jakości win z Rieslinga sprzyjają: dojrzałość gron, niska wydajność, duże nasłonecznienie, stres wodny krzewów /deficyt wody/, duża kwasowość gron.

Często są to młode i raczej lekkie wina, o niezbyt wysokim poziomie alkoholu, owocowe i aromatyczne, które cechują aromaty limonki, jabłka, brzoskwini, agrestu, miodu, świeżo ściętej trawy, a w winach starszych nuty naftowe, kojarzone z olejem lub gumą.
Rzadko poddaje się go fermentacji jabłkowo-mlekowej czy też starzeniu w beczce, które mogłyby niepotrzebnie stłumić jego świeżość i owocową rześkość. Jego kwasowość i bogactwo smakowe sprawiają, że Riesling posiada zdolność do długiego leżakowania. Bez względu na styl jest w stanie nie tylko przetrwać, ale też zachować przyjemny smak, przez wiele dziesiątek lat.

Powszechnymi okresami leżakowania dla Rieslinga są: 5–15 lat w przypadku wina wytrawnego, 10–20 lat dla półsłodkiego i 10–30 i więcej dla win słodkich. Wszystkie te cechy powodują też, że Riesling to wino bardzo dobrze komponujący się z wieloma daniami. Dobrze współgra z rybami, lekkimi śmietanowymi czy serowymi sosami, z wieprzowiną, jest doskonałym towarzyszem dla dań kuchni tajskiej i chińskiej. Wyrazista kwasowość i słodycz obecne w rieslingach wprowadzają równowagę do łączonych z nim dań. Wytrawnego Rieslinga najlepiej podawać schłodzonego do 10-11°C, słodszego w temperaturach poniżej 8°C, dojrzałe nawet w temperaturze powyżej 14°C.

No i tak na sam koniec, można Rieslinga lubić lub nie, ale na pewno warto czasami po niego sięgać zwłaszcza teraz…w czasie jego święta.
To co pójdziemy na imieniny do Rieslinga?

Mirosław Lasota – sommelier z 15-letnim doświadczeniem. Członek Stowarzyszenia Sommelierów Polskich. Człowiek niezwykle pozytywny i nieoglądający się wstecz. Na co dzień układa karty win, szkoli, degustuje..